ميگويند ادم از بهشت رانده شد
ميگويند..
ادم نيستيم
نشديم
اما به همين نام دلخوشيم
ما به بودن...به نفس کشيدن..
حتي اگر تاوانش لحظه هاي درد بار تنهايي باشد
دلخوشيم..
ما به امدن..به رانده شدن..
حتي اگر به قيمت شکافته شدن نه ماهه هاي بکارت..
دلخوشيم...
چه دلخوشي...؟
شيوني نا بهنگام....
وتبريکي يخ زده که سرمايش
تک تک سلول هاي بودن را
در اعماق ترديد اين دلخوشي هاي مبهم
ميخشکاند..

سلام

اولين باره كه وبلاگت روميبينم ..از اشنايي با بلاگت خوشحالم

.

.

هميشه همين طور بوده تر و خشك با هم سوختن ..گاهي هم با هم ساختن!